กระปุกครีมของแม่กับความเงียบ
หนูจำได้ดี กระปุกครีมใบนั้น มันวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งของแม่เสมอเลยค่ะ มันเป็นกระปุกสีทองวิบวับ มีดอกไม้เล็กๆ สลักอยู่ดูสวยมาก แต่ก็แอบน่ากลัวนิดหน่อย เพราะเวลาแม่มอง กระปุกครีม นั้น ดวงตาของแม่จะดูเศร้าๆ เหมือนมีเมฆก้อนใหญ่มาบัง แม่ไม่ค่อยยิ้มเหมือนแต่ก่อน พ่อก็พูดเสียงเบาลง มีวันหนึ่งหนูเห็นแม่ร้องไห้เงียบๆ ตอนที่ลูบ กระปุกครีม ใบนั้น หนูไม่เข้าใจเลยว่าทำไมของสวยๆ แบบนั้นถึงทำให้แม่เศร้าได้ขนาดนี้
รอยเงาในดวงตาของแม่
บางวันแม่ก็จ้อง กระปุกครีม เหมือนมันเป็นสิ่งของที่สำคัญที่สุดในโลก บางทีก็เหมือนมันเป็นภาระที่หนักอึ้ง แม่ไม่เคยเปิดมันต่อหน้าหนูเลยค่ะ เวลาหนูถามว่าข้างในมีอะไร แม่ก็จะยิ้มบางๆ แล้วบอกว่า "ไม่มีอะไรหรอกจ้ะลูก" แต่หนูรู้สึกว่าแม่โกหก หนูเคยแอบเอื้อมมือไปจับ กระปุกครีม นั้นตอนที่แม่ไม่อยู่ มันเย็นๆ หนักๆ เหมือนมีความลับซ่อนอยู่ข้างในจริงๆ ดวงตาของแม่มีเงาของความทรงจำบางอย่างที่หนูมองไม่เห็น เหมือนแม่มองทะลุ กระปุกครีม ไปยังที่ไกลๆ
เสียงกระซิบและภาพในฝัน
หนูมักจะได้ยินพ่อกับแม่คุยกันเสียงเบาๆ ตอนกลางคืน มีคำว่า "อุบัติเหตุ" "ความผิด" "ลืมไม่ได้" ลอยมาเข้าหู หนูไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร แต่คำเหล่านั้นทำให้หนูรู้สึกหนาวๆ เหมือนอยู่ในความมืด หนูเริ่มฝันแปลกๆ ค่ะ ในฝัน หนูเห็นใบหน้าคนที่ไม่รู้จัก มีแสงจ้า แล้วก็มี กระปุกครีม ใบนั้นลอยวนไปมาอยู่ในความมืด หนูตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกกลัวและสับสน กระปุกครีม กลายเป็นส่วนหนึ่งของฝันร้ายหนูไปแล้ว
การค้นพบเล็กๆ ของเด็กน้อย
วันหนึ่ง ขณะที่หนูกำลังเล่นตุ๊กตาอยู่ใกล้ๆ โต๊ะเครื่องแป้ง หนูบังเอิญปัด กระปุกครีม ตกพื้น เสียงดัง "เพล้ง!" ไม่ใช่ กระปุกครีม แตกนะคะ แต่มันเปิดออก แล้วมีของเล็กๆ ชิ้นหนึ่งหล่นออกมา มันเป็นจี้เงินเล็กๆ รูปหัวใจเก่าๆ ข้างในมีรูปผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ใช่แม่ รูปนั้นเลือนลางมาก แม่วิ่งเข้ามาดู แล้วก็ทรุดตัวลงกับพื้น น้ำตาไหลออกมาเป็นทางยาว หนูเห็นแม่กอดจี้นั้นแน่น แล้วก็เริ่มพูดอะไรบางอย่างกับพ่อที่หนูไม่ค่อยเข้าใจ แต่หนูรู้ว่ามันสำคัญมากๆ ค่ะ กระปุกครีม ไม่ใช่แค่ครีมอีกต่อไปแล้ว
แสงสว่างจากความจริง
หลังจากวันนั้น แม่ก็เริ่มพูดถึงเรื่องราวในอดีตมากขึ้น แม้จะมีน้ำตา แต่ก็มีรอยยิ้มที่แท้จริงกลับมาบนใบหน้าแม่ หนูไม่เข้าใจรายละเอียดทั้งหมดหรอกค่ะ แต่หนูรู้สึกได้ว่าเมฆดำก้อนใหญ่ที่บังใจแม่มานานได้หายไปแล้ว พ่อกอดแม่บ่อยขึ้น ครอบครัวเรากลับมาหัวเราะได้อีกครั้ง กระปุกครีม ใบนั้นยังคงวางอยู่บนโต๊ะ แต่ตอนนี้มันไม่น่ากลัวอีกแล้ว มันเหมือนเป็นของที่ช่วยให้แม่ได้ปลดปล่อยความลับที่ซ่อนอยู่ในใจ เหมือน กระปุกครีม ใบนั้นได้ช่วยพาแม่กลับมาหาหนูอีกครั้ง หนูรู้ว่าความจริงอาจจะเจ็บปวด แต่การซ่อนมันไว้ทำให้เจ็บปวดกว่าเยอะเลยค่ะ
เรื่องราวของ กระปุกครีม ใบนั้นสอนหนูว่า แม้สิ่งของเล็กๆ ก็อาจจะซ่อนเรื่องราวใหญ่ๆ ที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคนเราได้ และการกล้าเผชิญหน้ากับความจริงในอดีต ไม่ว่าจะยากแค่ไหน ก็คือหนทางเดียวที่จะทำให้ใจกลับมาสดใสได้อีกครั้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น